„Wspaniałe Stulecie” toczyło się nie tylko w Stambule (wówczas Konstantynopolu). Oprócz wypraw wojennych sułtan podróżował i wysyłał swoich synów do prowincji, którymi mieli zarządzać. Ten wpis poświęcony jest miejscowościom, których nazwy przewijają się w serialu.
Edirne
Edirne leży na zachodnim krańcu Turcji, w pobliżu granic z Grecją i Bułgarią. Historia miasta sięga czasów rzymskich. Było stolicą Imperium Osmańskiego przed Konstantynopolem. Sułtan Suleyman często podróżował do Edirne, tam dorastał jego syn Mustafa, urodził się Cihangir i tam została na pewien czas wygnana sułtanka Hürrem.
Z czasów Sulejmana zachowały się m.in. ruiny pałacu, zbudowany przez Sulejmana Pawilon Sprawiedliwości i kamienny most Kanuni, łączący ogród pałacowy z miastem.
Diyarbakır
W czasach osmańskich to miasto, położone na południowym wschodzie kraju, było ważnym ośrodkiem wojskowym sprawującym kontrolę nad granicą turecko-perską, jak również centrum produkcji szkła i wyrobów z metalu.
W serialu „Wspaniałe Stulecie” do rządzenia prowincją Diyarbakır sułtan wysłał Rüstema Paşę, późniejszego wielkiego wezyra i męża sułtanki Mihrimah.
Konya
Leżąca w południowej części kraju Konya jest miastem często odwiedzanym przez turystów podróżujących do Kapadocji. Z czasów Sulejmana pochodzi meczet księcia Selima, zaprojektowany przez architekta Sinana. Stoi obok najbardziej znanego budynku miasta, Zielonego Grobowca, Mauzoleum Mevlany. Książę Selim zarządzał przez pewien czas prowincją Konya.
Amasya
Turecka perełka architektoniczna, Amasya, leży w północnej części kraju, w otoczonej wysokimi górami dolinie rzeki Yeşilırmak. Prowincją rządził książę Mustafa, a później Bajazyd. O Amasyi pisałam w artykule Z Ankary do Amasyi. Sam Sulejman często bywał w mieście, które za jego panowania było jednym z głównych ośrodków nauki w Anatolii.
Kütahya
Niewielkie miasto w środkowej części kraju znane jest z produkcji płytek ceramicznych i wyrobów garncarskich. W czasach osmańskich rywalizowało w produkcji kafelków z Iznikiem. W Kütahyi można odwiedzić kilka XIV-wiecznych meczetów, muzeum archeologiczne i muzeum płytek ceramicznych. Nad miastem góruje fotreca zbudowana w czasach bizantyjskich, która była wykorzystywana także przez Osmanów. Prowincją Kütahya zarządzał książę Bajazyd.
Manisa
Leżąca niedaleko Izmiru Manisa znana jest z pasty macun, wytwarzanej z 41 przypraw i ziół, wspomagających układ trawienny. Według legendy wyleczono nią z ciężkiej choroby matkę Sułtana Sulejmana, sułtankę Hafsę. Z pasty wytwarza się też lokalne lokum, tureckie słodycze.
W centrum miasta stoi meczet Hafsy, Sultan Camii. Warto zajrzeć do muzeum medycyny, mieszczącego się obok meczetu, w budynkach dawnego szpitala dla psychicznie chorych. Szpital był częścią kompleksu świątynnego, który pobudował Sulejman. Do dzisiaj funkcjonuje hammam, który również stanowił część kompleksu.
Nieco dalej mieści się ostatni z meczetów zaprojektowanych przez architekta Sinana, Muradiye Camii, wybudowany na polecenie Sułtana Murata III.
Bursa
Bursa to czwarte największe miasto w Turcji. Jego początki sięgają III w. p.n.e. Była pierwszą stolicą Osmanów w latach 1326-1364. Jest znana ze źródeł termalnych oraz z produkcji jedwabiu, w tym jedwabnych dywanów.
Poza zwiedzaniem warto zjeść tu najbardziej znaną potrawę Bursy, iskender kebap.
Kompleks Muradyie i grób ksiecia Mustafy
W kompleksie, poświęconym sułtanowi Muratowi II, oprócz XV-wiecznego meczetu znajduje się 12 grobowców, z których dwa są szczególnie związane ze „Wspaniałym Stuleciem”. To grób księcia Mustafy, syna Sulejmana, zamordowanego na jego rozkaz oraz grób jego matki Mahidevran.
Groby Osmana i Orhana
Otoczona pozostałościami murów najstarsza część Bursy leży na wzgórzu, z którego roztacza się widok na rozległe miasto. W niewielkim parku mieszczą się grobowce ojców imperium Osmańskiego, sułtanów Osmana i Orhana. Oryginalne budynki zostały zniszczone przez trzęsienie ziemi w XIX w. i odbudowane w stylu barokowym.
Za grobowcami stoi 6-piętrowa wieża zegarowa, ostatnia z czterech, które służyły do alarmowania o pożarach.
Kryty Bazar
Na bazarze, którego historia sięga XIV w., sprzedawane są dobrej jakości ręczniki i wyroby z jedwabiu.
Wielki Meczet
Zbudowany pod koniec XIV w., prostokątny budynek w stylu seldżuckim z 20 kopułkami na dachu, to Wielki Meczet (tr. Ulu Camii). Jest największą świątynią w mieście. W środku można podziwiać masywne kolumny z inskrypcjami z Koranu oraz wielką fontannę ablucyjną, której umieszczenie w środku meczetu jest rozwiązaniem rzadkim w architekturze islamskiej.
Meczet Emir Sultan
Kolejny ładny punkt widokowy na miasto znajduje się przy meczecie Emir Sultan, zbudowanym w XIV w. dla derwisza i uczonego, doradcy sułtana Bajazyda. Oryginalny budynek, zniszczony przez trzęsienie ziemi, odbudowano w stylu rokoko.
Zielony Meczet
XIII-wieczny Zielony Meczet (tr. Yeşil Camii), poświęcony sułtanowi Mehmetowi I, stanowi punkt zwrotny w architekturze tureckiej, odejście od stylu seldżuckiego, reprezentowanego przez Wielki Meczet, w kierunku świątyń z kopułami. Jego nazwa wzięła się od koloru kafelków, które zdobią jego wnętrze.
Za budynkiem stoi oktagonalny Zielony Grobowiec, w całości obłożony zielono-niebieskimi kafelkami, podobnie jak znajdujące się wewnątrz nagrobki sułtana Mehmeta i jego rodziny.
