Kaohsiung jest drugim największym miastem Tajwanu, ośrodkiem przemysłowym i największym portem wyspy. Leży na południowo-zachodnim wybrzeżu i liczy ponad 2,5 mln mieszkańców. Ciepły prąd Kuro Siwo i Centralny Masyw Górski, blokujący napływ zimnego powietrza z północy powodują, że panuje tam przyjemny, ciepły klimat, a miasto jest jednym z najbardziej słonecznych na wyspie. W Kaohsiung jest wiele atrakcji historycznych, nowoczesnych i naturalnych, dla których warto spędzić tam kilka dni. My miałyśmy tylko jeden, dlatego wybrałyśmy trzy unikalne dla tego miasta miejsca.
Dojazd
Do Kaohsiung dojechałyśmy pociągiem z Hualien. Najszybszy pociąg TRA na tej trasie jedzie 4,5 godziny. Niestety, mimo próby, już pierwszego dnia po otwarciu systemu rezerwacyjnego, nie udało mi się kupić na niego biletów. Musiałyśmy wybrać wolniejsze, 6-godzinne połączenie.
Z Tajpej do Kaohsiung można dojechać pociągami TRA i HSR. Podróż pociągiem TRA zajmuje od 3,5 do 5 h i kosztuje 843 NTD (można jechać taniej, ale dłużej pociągami osobowymi). Pociągi HSR zatrzymują się na położonej na północ od miasta stacji Zuoying. Przejazd nimi zajmuje 1:30-2:15 i kosztuje 1490 NTD.
W mieście są dwie, krzyżujące się na stacji Formosa Boulevard linie metra, kolejka naziemna i oczywiście autobusy. Jak wszędzie, za przejazdy można płacić kartą Easycard.
Dome of Light
Dome of Light (Kopuła Światła) znajduje się na otwartej w 2009 r. stacji metra Formosa Boulevard. Wykonał ją włoski artysta Narcissus Quagliata. Kopuła jest ogromnym podświetlonym witrażem – największą na świecie instalacją artystyczną złożoną z 4500 tafli kolorowego szkła. Prace nad nią zajęły ponad 4 lata. Panele przedstawiają historię życia człowieka, a jej 4 części poświęcone są wodzie, ziemi, światłu i ogniowi. Ogólnym przesłaniem instalacji ma być miłość i tolerancja. Witraż ma średnicę 30 metrów i zajmuje powierzchnię 660 metrów kw. Ta ogromna instalacja budzi skojarzenia ze świątynią. Robi niesamowite wrażenie, tym bardziej, że znajduje się w podziemnej hali metra.
Lotus Pond
Z Formosa Boulevard pojechałyśmy metrem na północ miasta, do stacji Ecological District, a stamtąd pieszo nad Lotus Pond (Lotosowy Staw). To sztuczne jezioro stanowi popularną atrakcję wśród mieszkańców i turystów, z powodu ponad dwudziestu rozmieszczonych w okolicy świątyń, w większości krzykliwie kiczowatych. Swoją nazwę zawdzięcza unoszącym się na jego powierzchni kwiatom lotosu.
Pillar to heaven and protection of the land
Na wschodnim brzegu stawu zobaczyłyśmy kolumnę o długiej nazwie „Pillar to heaven and protection of the land”. Ufundowano ją na pamiątkę trzęsienia ziemi z 1999 r., które zniszczyło wyspę. To najwyższe dzieło sztuki na Tajwanie.
Pagody Smoka i Tygrysa oraz Pałac Ciji
Staw ma 42 hektary i obejście go zajmuje kilka godzin. Dlatego ograniczyłyśmy się do obejrzenia kilku świątyń stojących na południowo-zachodnim krańcu. Zaczęłyśmy od Pagód Smoka i Tygrysa, zbudowanych w latach 60. XX wieku jako przedłużenie mieszczącej się naprzeciwko świątyni Ciji. Przed dwiema 7-piętrowymi pagodami stoją wielkie figury smoka i tygrysa, przez które wchodzi się do budynków. Do kompleksu prowadzi most dziewięciu zakrętów. Tajwańczycy wierzą, że wejście przez paszczę smoka i wyjście przez gardło tygrysa pozwala pozbyć się pecha i zwiększyć szczęście. Wnętrze rzeźb wypełniają malowidła przedstawiające postacie i historie z buddyzmu i taoizmu. Pagody udekorowane są mniejszymi rzeźbami smoków i tygrysów. Na szczyt obu budynków prowadzą kręte schody. Z balkonów roztacza się widok na staw i okoliczne świątynie.
Po drugiej stronie ulicy stoi Pałac Ciji, świątynia chińskiego boga medycyny Boasheng Dadi i innych świętych patronów tej okolicy. Pierwszą świątynię wzniesiono na początku XVIII w. W czasie japońskiej okupacji Tajwanu, budynek przekształcono na bazę wojskową, a posągi bóstw czasowo przeniesiono. Pałac zrekonstruowano w 1959 r. Kilkanaście lat później, podobno na polecenie samego boga Baosheng Dadi, zbudowano Pagody Smoka i Tygrysa. W kulturze chińskiej, smoki symbolizują siłę i sprawują władzę nad wodą, deszczem czy powodziami. Tygrysy oznaczają waleczność, prawość i harmonię. Chińczycy wierzą, że to tygrys, a nie lew, jest królem zwierząt. Zarówno smok jak i tygrys są znakami w chińskim horoskopie.
Pawilony Wiosny i Jesieni oraz Pałac Chi Ming
Kilkaset metrów dalej znajdują się Pawilony Wiosny i Jesieni, poświęcone bogu wojny, Guandi. Zostały dobudowane w 1953 r. do stojącej naprzeciwko Świątyni Oświecenia, nazywanej Pałacem Chi Ming, która jest największą w okolicy. Przed pawilonami umieszczono rzeźbę smoka, na którego grzbiecie stoi Guanyin, bogini współczucia. Także tutaj wejście do wnętrza smoka przez jego paszczę ma przynosić szczęście.
W małym stawie przed wejściem do pawilonów mieszkają setki żółwi, podobno skupowanych i przynoszonych tu przez ludzi ze współczucia dla tych zwierząt, co również ma być zasługą przed bóstwami.
Stojące na brzegu pawilony połączono mostem z trzecim, mniejszym pawilonem, zbudowanym na wodzie. Dwupiętrowy budynek nie ma ścian, jedynie kolumny i kręcone schody wewnątrz.
Pozostałe świątynie
Jeżeli ma się więcej czasu, warto przejść wzdłuż brzegu stawu do Pawilonu Pei Chi, z olbrzymim posągiem boga Xuan Wu, władcy bieguna północnego. Godna uwagi jest też Świątynia Konfucjusza na północnym krańcu jeziora. Ukończona w 1976 r., jest największą świątynią Konfucjusza na Tajwanie.
My chciałyśmy odwiedzić jeszcze miejsce położone poza miastem, dlatego po krótkiej przerwie na tajwańską herbatę bubble tea, przeszłyśmy na pobliski przystanek autobusowy.
Fo Guang Shan
Fo Guang Shan to międzynarodowa organizacja buddyjska z siedzibą na Tajwanie i jednocześnie największa organizacja charytatywna na wyspie. Ogromny kompleks Fo Guang Shan, którego budowę rozpoczęto ponad 50 lat temu, leży na północny wschód od Kaohsiung. Składa się z monastyru, ośrodka medytacji i muzeum. Jest centrum buddyzmu w południowym Tajwanie.
Dojazd
Z Lotus Pond pojechałyśmy autobusem na stację kolejową Zuyong. Z pętli przed dworcem do Fo Guang Shan kursuje autobus E-DA 8501. Bilet kosztuje 65 NTD, a podróż trwa niecałą godzinę. Z powodu słabego oznakowania, trochę problemów sprawiło nam znalezienie właściwego przystanku. Autobusy kursują co kilkadziesiąt minut.
Muzeum Buddy
Zwiedzanie zaczęłyśmy od otwartego w 2011 r. muzeum Buddy. Przed wejściem do pierwszego budynku kompleksu muzealnego stoją rzeźby zwierząt: dorosłego słonia prowadzącego stado małych słoni i lwa otoczonego trzema młodymi. Zwierzęta te mają symboliczne znaczenie w buddyzmie. Parter budynku zajmuje wielki hol, punkt informacyjny, sklepy z pamiątkami oraz restauracje i jedyna na świecie wegetariańska kawiarnia sieci Starbucks. Na piętrze znajduje się bufet w formule “all-you-can-eat”.
Po przejściu przez budynek, wychodzi się na szeroką aleję zwaną Wielką Ścieżką do Buddy. Na jej końcu znajduje się główny budynek muzeum, nad którym góruje olbrzymi posąg siedzącego Buddy. Wzdłuż Wielkiej Ścieżki postawiono osiem 38-metrowych, chińskich pagód. Symbolizują one rozprzestrzenianie się buddyzmu z Indii do Chin. Każda pagoda reprezentuje inne idee lub zasady, stąd nazwy, np. Trzech Dobroci, Czterech Darów, Pięciu Harmonii czy Sześciu Doskonałości. Służą za miejsca do spotkań, nauki, ceremonii rodzinnych czy odpoczynku.
Aleja prowadzi na wielki plac, Zgromadzenie Mądrości Bodhi, otoczony drzewami migdałowymi z Madagaskaru i posągami przedstawiającymi m.in. uczniów Buddy. Na ścianach po obu stronach placu umieszczono płaskorzeźby obrazujące historię życia Buddy.
Główny budynek muzeum zbudowano w stylu indyjskim. Centralna część, w kształcie stupy, mieści kaplice, świątynie, w tym jedną z relikwią zęba Buddy, galerie sztuki, muzea i kino 4D. Z budynku wychodzi się na Taras Wielkiego Buddy, na którego czterech rogach stoją Cztery Szlachetne Prawdy Stupy, które wierni powinni okrążyć. Nad tarasem góruje posąg Wielkiego Buddy Fo Guang Shan. Postać, wykonana z 1800 ton metalu, ma 40 m wysokości, a siedzisko, na którym ją posadowiono, 10 m. Całkowita wysokość posągu to 108 m, co jest pomyślną liczbą w buddyzmie.
Dharma Hall
Po wyjściu z kompleksu muzealnego, przeszłyśmy przed położony na wzniesieniu budynek Dharma Hall, sali wykładowej dla mnichów. Znajduje się tam również repozytorium sutry, czyli miejsce, w którym przechowywane są zbiory ksiąg buddyjskich. Ze wzgórza można podziwiać mieszczące się poniżej muzeum Buddy.
Monastyr Fo Guang Shan
Następnie, przez ogród pełen rzeźb, weszłyśmy na teren monastyru. Między budynkami spacerowało sporo osób, przez otwarte okna widać było jadłodajnię, w której przygotowywano stoły przed posiłkiem. W głównej świątyni, wysokiej na 30 m i mieszczącej nawet 1000 osób, znajdują się trzy wielkie posągi Buddy. Wewnątrz trwały jakieś modlitwy, więc zajrzałyśmy tylko przez otwarte drzwi. Na placu przed budynkiem ustawiono krzesła, co sugerowało, że szykowano się na większe uroczystości.
Obeszłyśmy plac, otoczony ścianami wypełnionymi 14800 figurek Buddy i przeszłyśmy do głównej bramy, mijając kolejne kamienne posągi. W pobliżu wejścia na teren monastyru, na wzniesieniu, znajduje się najwyższy w tej części Azji, 36-metrowy posąg stojącego Buddy. Zaczynał zapadać zmierzch i zbliżał się czas odjazdu autobusu, więc obejrzałyśmy go tylko z daleka i wróciłyśmy na przystanek.
Nocny market w Kaohsiung
W pobliżu naszego hotelu nie zauważyłyśmy żadnych restauracji, dlatego po powrocie do miasta pojechałyśmy metrem na targ nocny Ruifeng. Miał świetne opinie w internecie, ale okazał się wielkim rozczarowaniem. Mimo obiadowej pory, otwarte było tylko kilka straganów, a cały zastawiony blaszakami teren był ciemny i pusty. Szukając w okolicy miejsca na obiad, trafiłyśmy do baru, w którym nie było menu po angielsku ani zdjęć potraw. Ale jak zwykle mogłyśmy liczyć na pomoc Tajwańczyków. Widząc, że nie mamy pojęcia, co zamówić, jedna z osób przy ladzie wyciągnęła komórkę i pokazała nam serwowane przez nich dania w aplikacji Uber Eats.
Szkoda, że nie miałyśmy więcej czasu na zwiedzanie Kaohsiung. Po obiedzie wróciłyśmy do hotelu, a następnego dnia pojechałyśmy pociągiem do pierwszej stolicy Tajwanu.